Antygona uznawała wyższość prawa boskiego nad ludzkim, które jako ustanowione nie może ich naruszać,
sądziła, że ocena postępków człowieka, nawet niegodnych, winna zostać pozostawiona sądowi bożemu,
twierdziła, że obowiązkiem krewnych jest pochowanie zmarłego, aby mógł po śmierci zaznać spokoju,
kierowała się emocjami, miłością do brata, szacunkiem dla zmarłych, dlatego też oceniała czyn brata łagodniej, jako próbę odzyskania należnych mu praw do korony,
kierowała się sumieniem, które nie pozwalałoby jej spokojnie żyć ze świadomością, że nie dopełniła obowiązku wobec zmarłego.

można te racje napisac w podpunktach?

Ja piszę w podpunktach. Łatwiej i szybciej :)

Troche bardziej rozwiniete:
Antygona kieruje się w życiu uczuciem, a swoje postępowanie podporządkowuje prawu boskiemu, które nakazuje pochowanie zwłok zgodnie z religijnym obrzędem. Musi wybrać pomiędzy słusznymi racjami: miłością do brata a posłuszeństwem władcy, własnymi uczuciami a dobrem publicznym, wiarą a obowiązkiem, prawem jednostki do swoich uczuć a porządkiem w państwie. Antygona jest postacią tragiczną, bo musi dokonać wyboru między dwiema racjami, które są dla niej tak samo ważne a jednocześnie sprzeczne ze sobą. Z jednej strony jako kochająca siostra chce pochować zwłoki brata. Jeśli tego nie zrobi sprzeciwi się odwiecznym boskim prawom i jego dusza nie zazna spokoju. Z drugiej strony złamie prawo ludzkie, sprzeciwi się Kreonowi, który uznał go za zdrajca i zakazał jego pogrzebania. Jakkolwiek by postąpiła, sprzeciwi się jednemu z praw. Jest ona kochającą siostrą, która nie wyobraża sobie uznania zakazu Kreona. Najważniejsze są dla niej uczucia rodzinne, dlatego też chce pochować Polinejka. Antygona jest wyniosła, porywcza, wybuchowa, konsekwentna w działaniu i choć czasami jest szorstka wobec Ismeny, to naprawdę jest silnie związana emocjonalnie z rodziną. Ma w sobie niezwykła siłę wewnętrzną, jest zuchwała i harda. Nie pozwoli aby uczucia jednostki były zdeptane przez bezduszny rozkaz. Według niej nakazy boskie są ważniejsze niż władza ludzi. Przeciwstawia się samotnie despotyzmowi Kreona, co świadczy o jej ogromnej odwadze. Nawet w dzisiejszych czasach nie wszystkich byłoby stać na taki akt odwagi. Idąc na śmierć żałuje swego życia, ale nie prosi o przebaczenie. Dla idei, którym służy, poświęca życie i miłość do Hajmona.